اثربخشی برنامۀ والدگری ذهن آگاهانه بر تنیدگی والدگری و خودکارآمدی والدینی در مادران نوجوانان با تعارض بالا

این پژوهش با هدف تعیین برنامۀ اثربخشی والدگری ذهنآگاهانه بر کاهش تنیدگی والدگری و افزایش خودکارآمدی والدینی در مادران نوجوانان پرتعارض انجام483 دانشآموز دختر از سه دبیرستان دورة اول متوسطه داوطلب مورد سنجش ،( شد. با استفاده از پرسشنامۀ تعارض رفتار فرم نوجوان (رابین و فاستر، 1989قرار گرفتند و 157 نوجوان که نمرة تعارض آنها در رابطه با مادر یک انحراف استاندارد بالای میانگین ( 50 به بالا) بود، مشخص شدند. پس از اعمال استانداردهایورود و خروج، 32 مادر به عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب و به شیوة تصادفی در دو گروه 16 نفری جایگزین شدند. شرکتکنندگان گروه آزمایش، مداخلۀ والدگریذهنآگاهانه را بر اساس بسته بوگلس و رستیفو ( 2014 ) دریافت کردند. آزمودنیها در سه مرحله توسط پرسشنامۀ تنیدگی والدگری (آبیدین، 1995 ) و خودکارآمدیوالدینی (دومکا، 1996 ) ارزیابی شدند. نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد که در گروه آزمایش، تنیدگی والدگری به شکل معناداری کاهش وخودکارآمدی والدینی افزایش یافته است. نتایج پژوهش حاکی از این است که رویآورد والدگری ذهنآگاهانه بر متغیرهای مرتبط با والدگری مادران تأثیرگذاراست.واژههای کلیدی: تنیدگی والدگری، تعارض، خودکارآمدی والدینی، نوجوان، والدگری ذهنآگاهانه